De kinderen van vluchtelingen die verblijven in Fort Sint-Marie in Zwijndrecht hebben hun eerste schooldag achter de rug. De kinderen tussen 6 en 12 jaar krijgen in de voormiddag apart een taalbad. Na de middag volgen ze les samen met de andere leerlingen in de Beverse basisscholen. Wij volgden Mohammed op zijn eerste schooldag.

Die mooie zomer is voorbij Het is nog donker als de wekkerradio gaat. Uit het bed rollen en naar de badkamer waggelen. Onder de douche de slapers uit de ogen wrijven. Tanden poetsen en een verse onderbroek aantrekken. Ruiken aan de kleren. Die kunnen nog een dag mee dus aantrekken die handel. Al gapend de trap afdwalen. Het helse lawaai van het senseoapparaat trotseren. Ondertussen boterhammen met choco smeren, in twee snijden en de korstjes eraf doen. Snel de was uithangen en de vaatwasser legen. Voor de derde keer beneden aan de trap de kinderen wakker roepen. De boterhammen voor hun neus duwen en ondertussen van de lauw geworden koffie slurpen. Kinderen aankleden, de snoeten wassen, de haren kammen en een tandenborstel met een kwakje pasta in hun handen duwen. De brooddozen vullen en het fruit schillen. De jongste wil niet naar school en zet de keel wagenwijd open. Komaan zeg! Geen tijd voor sentiment, voortdoen. Jassen aantrekken en nog snel even de emails checken. De schoenen dichtknopen, shit kousen vergeten aan te trekken, dus nog even een kort spurtje naar boven trekken. De deur achter ons dichtgooien en de wagen starten. Shit, file. Geen tijd meer om aan de schoolpoort uitgebreid afscheid te nemen. Dus hopla, net niet worden de kinderen uit de wagen gegooid. In zeven haasten naar het station. Wonder, net op tijd op het perron. De trein zelf daarentegen weeral niet. Beetje veel te laat op het werk aangekomen, dat wordt doorwerken vandaag. Deze morgen zelf geen tijd gehad om te ontbijten en dus moeten enkele slokken cola komaf maken met het suikerdipje. Geen lunchpauze, doorwerken, tijd inhalen. Een belegd broodje past in één hand, de andere blijft vrij om op het toetsenbord te tokkelen. Haast! Oef, de werkdag zit erop. De trein is deze keer wel op tijd. Wel moet het uurtje reizen rechtstaand doorgebracht worden. Drummen. Snel de kinderen van school halen. Vandaag niet het weer-te-laat-smoeltje van die van de opvang krijgen, smaakt als een zoete overwinning. Nog snel tanken en brood uit de automaat trekken.Yes, thuis voor de duisternis invalt. Aardappelen schillen en aan de kook brengen, saucissen bakken op de pan en een pot appelcompote opwarmen in de microgolf. Een tikkeltje lui vandaag, niet? De oudste naar de sporttraining voeren. Wat moet er vandaag worden buitengezet: gele of blauwe zakken, glas, papier? Oh nee, die fucking groene container dus. Waar liggen die rode stickers alweer? Zucht. De tafel afruimen, de vaatwas vullen en de pot en pan in een sopje laten weken. De jongste ondergaat ondertussen hetzelfde lot in bad. De oudste aan de sportclub ophalen. Daarna nog snel het eerste huiswerk nakijken en een lesje opvragen. Verhaaltje in bed en snaveltjes toe. De jongste denkt er anders over. Die komt nog enkele keren uit bed om bovenaan de trap te zitten mekkeren. Ze kan niet slapen. Bang van de boeven. Plots hoofdpijn maar een bruistablet lost het euveltje op. No time to waste. Rush rush! Kort de keuken en woonkamer stofzuigen. De inhoud van de wasmand op kleur sorteren en die van de strijkmand op temperatuur. Handdoeken van het droogrek halen, opvouwen en kousen bij elkaar zoeken om in elkaar te flansen. Een wasmachine vullen en opzetten. Opzij opzij! De rekeningen moeten nog online worden betaald. Opnieuw moet er wat geld van de spaarrekening naar de zichtrekening overgeschreven worden. Het leven is veel duurder geworden. Daar zal er straks minstens een uurtje wakker over gelegen worden. In plaats van schaapjes tellen, worden het eindjes aan elkaar knopen. Kaften, bijna vergeten. Help! De agenda, boeken en schriften, alles moet tot in het oneindige gekaft. Elf uur, eindelijk kan er in de zetel geploft worden en een glas bier gedronken worden. Even het nieuws van zeven via de decoder ophalen. En wat zeggen ze daar? Cola en bier zijn pas ongezond hé makker! Dat wordt op de vingers tikken en dieper in de buidel tasten. Nou moe, de volgende keer misschien best naast de dochter op de trap zitten. Iedereen zou immers bang voor de boeven moeten zijn. De oogleden verliezen de strijd tegen de zwaartekracht. Tijd om naar het nest te trekken. In je hoofd blijven de woorden van het liedje, dat je op radio op weg naar huis hoorde, hangen. 'Ach, je dacht dat er geen einde aan kon komen maar voor je 't weet is heel die zomer al weer lang voorbij'.In de keuken nog snel op de kalender die daar omhoog hangt een streep door de dag trekken. Nog een week of acht en het is opnieuw vakantie. Geen dag te vroeg. Slaapwel! (Niels De Rudder)

Vanaf volgende week dinsdag moeten alle kinderen weer terug naar school. Dat betekent ook extra opletten op de weg. Want vier op de tien kinderen die de voorbije twee jaar betrokken waren bij een ongeval, waren toen op weg van of naar school. Dat blijkt uit cijfers van het Belgisch Instituut voor Verkeersveiligheid. Tien jaar geleden werd de zone 30 ingevoerd en die bewijst wel zijn nut. De meeste ongevallen gebeuren namelijk net buiten de directe schoolomgeving. Om het aantal ongevallen in de toekomst te verminderen, wil het BIVV meer politiecontroles. Het stelt ook voor om op sommige plaatsen de zone 30 uit te breiden.