Een vrouw die langs de N42 in Steenhuize-Wijnhuize bij Herzele woont, heeft een open brief geschreven aan politici. Ze is de onveilige situatie op en rond de gewestweg meer dan beu.

De N42, een verbindingsweg tussen Wetteren en Geraardsbergen, loopt ter hoogte van Herzele over een oud, kronkelig en gevaarlijk tracé. Veertig jaar lang al probeert men de weg recht te trekken. Maar procedures tegen de onteigeningen die daarvoor nodig zijn, doen het dossier aanslepen.

De vrouw richt haar ongenoegen tot onder anderen Vlaams minister van mobiliteit Ben Weyts (N-VA) en gemeenteraadslid Filip De Bodt (Leef!), een fervent tegenstander van de onteigeningen.

Geachte Heer Minister, Dames en Heren Politici, Heren Rechters, Heren Ingenieurs, Mijnheer De Bodt,

Ik nodig U uit om samen met mijn zoon om iedere ochtend omstreeks 6u30 met de fiets over de Gentweg naar het station van Zottegem te rijden. Samen met hem kan U dan over een amper 40 cm op de weg aangeduid fietspad Uw leven riskeren. U rijdt dan immers tussen de tienduizenden wagens en vooral vrachtwagens die aan een gemiddelde snelheid van 70 km per uur voorbijrazen. Mijn zoon riskeert iedere zijn leven, durft U dat ook?

Ik nodig U uit om samen met mij iedere dag vanuit de Gentweg te vertrekken om te gaan joggen richting Zottegem. Misschien best laarzen ipv loopschoenen aantrekken want, gezien de afwezigheid van een voetpad, dient U over hetzelfde fietspad te lopen en indien er moet uitgeweken worden voor een 30-tonner wiens aandacht ik trek en me daardoor van de weg rijdt is een sprong in de rioolbeek de enige uitwijkmogelijkheid.

Ik nodig U om samen met mij de weg over te steken om dag te zeggen tegen de buren. Reken toch op een 5-tal minuten eer we kunnen oversteken. Wees dus zeker niet gehaast. En oh ja, trek heldere kledij aan ... je moet immers gezien worden.

Ik raad U ook aan om niet te lang te wachten om op mijn uitnodiging in te gaan. Immers, iedere dag kan de laatste dag zijn. Akelig om te lezen, wellicht, .... Nog akeliger om het mee te maken. Zo moest ik zo'n 10 dagen geleden over een goede engelbewaarder hebben beschikt toen ik in mijn wagen wou stappen die langs mijn woning geparkeerd stond en er uit de tegenliggende richting een 30-tonner een voorligger voorbijstak (snelheid, ik mag er niet aan denken) en op 30 cm van mijn voeten passeerde. Hij zou het zelfs niet geweten hebben mocht hij mij gegrepen hebben. M.a.w. mijn uitnodiging kan als hoogdringend bestempeld worden.

Ik schrijf deze open brief ook omdat, mocht er iets gebeuren, men van mij alvast niet kan zeggen dat ik mijn kop in het zand heb gestoken. Ik hou van de natuur, anders was ik nooit in het idyllische Steenhuize-Wijnhuize komen wonen, maar een mensenleven vind ik nog net iets waardevoller dan een stuk akkerland.

Ik schrijf deze open brief ook omdat, mocht er onze kinderen of ons bewoners iets overkomen, onze nabestaanden middels deze brief de ambtelijke en politieke verantwoordelijkheden voor nalatigheid en onvrijwillige toegebrachte schade ter verantwoording zouden kunnen roepen.

Ik dank alvast de minister van mobiliteit en AWV voor de steun en durf in dit dossier.


Vanavond laten we de vrouw ook aan het woord in het TV Oost Nieuws.